پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

بمیر ای مرد هنر تا زنده شوی
ما مردمان ، مرده پرستیم هنوز

زاگرس نشینان-هر چند صدا و تصویر دلنشین ، هنرمند مردمی زنده یاد « اسفندیار رنجبر » را بارها از رسانه ها شنیده و دیده بودم ، اما سعادت دیدار با وی در دومین همایش زاگرس نشینان در سال ۹۵ نصیبم شد ، مردی شیک پوش ، شکیل و سرزنده به تمام معنا ، اولین برخورد صمیمانه و گرم را بعد از اتمام سخنانم در پایین «سن» و در ردیف اول از « مرد بارانی» ،هیچ گاه از یاد نخواهم برد ، وقتی بعنوان پیش سخنران و برای عرض خیر مقدم پشت تریبون قرار گرفتم ، با گفتن این جمله « بزرگترین شاخص و خصیصه ی زاگرس نشینان سرمایه ی اجتماعی است و…. » ، تشویق ، وجد و شور ایشان را با تمام وجودم حس کردم ، دست زدن وی اعتماد به نفس را برای مطالبه گری بالا می برد و احساس آرامش بوجود آورده ، همچون پشتوانه ای استوار امید می بخشید و…..
وقتی عرایضم به اتمام رسید و از « سن » پایین آمدم ، گرمی دستان وی ، گرمی و صدای یک ایل را منتقل می کرد ، بعد هم که اجرای برنامه نمود ، هر واژه ی نابی از حنجره اش بالا می آمد ، شوق زیستن و زندگی را نوید می بخشید.
خبر کوتاه بود « استاد اسفندیار رنجبر» ترانه سرا و هنرمند نام آور موسیقی محلی بختیاری به لقا الله پیوست ، اما این خبر آنقدر جانکاه و جانسوز بود که تا مغز استخوان را می سوزاند، از فراق این « غزل خوان » مهربان ، با چینش واژه ها نمی توان فقدان این « سرمایه های اجتماعی» را توصیف کرد ، فقط می توان گفت گنجینه ای بی بدیل از صداقت و مردم داری بودند که تا زنده ایم نام و خاطرشان در اذهان گرامی داشته و ارج می گذاریم این جاودانگی را .
یادت بخیر «مرد بارانی» ، به زلالی باران بودی .

منصور کاووسی ، اهواز
۹۷/۴/۲