پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛داستان گرگ ها و‌گرازها؛

نویسنده اثر :محمد کیانوش راد

قسمت :بیست و پنجم

یوسف خندید و گفت :

— اکرم بانگ جرس برای منهم نواخته شد . ٰ دیگه یواش یواس وقته رفتنمه .جَرَس فریاد می‌دارد که بَربندید مَحمِل‌ها ٰ.

یوسف پس از یک روز بستری در بیمارستان ، مرخص و در منزل استراحت می کند . چند ماه پیش بازنشسته شد .

دونفری تنها هستند و فرصتی برای حرف زدن با هم پیدا کرده اند‌.

یوسف گفت :

— داستان ما هم در آموزش و‌پرورش و هفت تپه تمام شد . تا قبل از عید وسائل خونه و خرت و پرت ها رو‌ باید جمع کنیم و بریم شوش .

— کاش یه کاری پیدا می شد و اسماعیل هم میومد شوش .خصوصا بعد از طالب منم دیگه اینجا دل ِ خوشی ندارم.

وضع کارگرا رو هم که می بینی . هر روز اعتراض و اعتصاب شده . برا اسماعیل می ترسم .

— چی بگم والله . آره ببینم توی شوش می شه کاری براش پیدا کنم ؟ که البته بعید می دونم. الان بیکاری گرفتاری همه خونواده ها شده . زمان ما حداقل در خوزستان هرکه سربازیش تمام می شد فوری یه جایی سر کار می رفت .

— پروانه هم باید مرتب دکتر بره .چند بار همراهش رفتم .

— مگه‌چشه ؟

— والله بچه‌دار نمی شن. دزفول هم رفتیم . هنوز نفهمیدن علتش چیه . کلی قرص و دوا دادن . سبزقبا هم رفتیم و نذر و نیاز کردیم . برا همین می گم اسماعیل هم از هفته تپه بیاد پیش ما بهتره .

— آره . اینجا دیگه نه کارگرا و نه کارمندا آرامش و خوشی ندارن . همه‌چی رو خراب کردن . اسماعیل رو هم باید راضی کنم از شرکت دست بکشه ، بالاخره بیاد پیش ما بهتره.

اکرم بلند شد. قرص های یوسف را از داخل یخچال برداشت . بالای سر یوسف نشست . لیوان آب را به دستش داد. همانطور که نشسته بود آرام دستش را روی شانه یوسف گذاشت و گفت :

— یوسف روم نمی شه. خیلی وقته خواستم یه چیزی رو ازت بپرسم . الان که تنهاییم بپرسم ؟ ولی می خام راستش رو بهم بگی !

— چیه ؟ بپرس . هر چه می خواهد دل ِ تنگت بگو.

— یوسف واقعا منو دوس داری ؟ آخه همیشه این مساله فکرم رو مشغول می کنه .

— گفتی راستش رو بگم ؟

— آره خب راستش رو میخام بدونم.

— به این فکر کردی که ادم ها واقعا چقدر می تونن راست و حقیقت چیزی رو بشنون ؟

— نه نمی دونم‌. اصلا هم به این فکر نکردم . راستش اصلا‌ نمی فهمم این‌حرفت یعنی چی ؟

— راستش ادم ها توانایی شنیدن ِ هر حقیقت و راستی رو‌ندارن . گفتن حقیقت سخته ، اما شنیدن اون سخت تر . ‌کار ساده ای نیس . هرکسی تحمل شنیدن خیلی از حقایق رو نداره . گفتن این حرف ساده است .هر روحی ظرفیت شنیدن هر حقیقتی رو نداره.

— خب من تحملش رو دارم بگو.

— یه فیلسوفی می گه ، ‌ٰ آن چه که اساسا قابل گفتن باشد ، می تواند به روشنی بیان شود.این رو اشتباه گفته، خیلی از چیزهای که قابل گفتن هم هست رو نمی شه به روشنی بیان کرد . اما قسمت بعدش بنظرم درست گفته که می گه ، ٰ و آن چه را که نمی توان ابراز داشت ، باید به خاموشی سپرد . پس سخن کوتاه باید والسلام .

اکرم با خنده‌ ای مهربانانه گفت :

— ای بابا خدا بگم چکارت کنه .می دونستم جواب نمی دی یا یه جوری جواب می دی که جِن هم نمی فهمه چی می گی . منم که هیچی نمی فهمم ولی از حرف زدنت کیف می کنم .

— خب پس بذار راستس رو‌ بگم . دوستت نداشتم . خنده بر‌ لبان اکرم ماسید . انتظار این قدر رک گویی را نداشت .

یوسف گفت:

— اکرم آدم ها بیشتر دوس دارن ازشون تعریف کنن ، حتی وقتی می دونن طرف به دروغ از او تعریف می کنه .

بیشتر آدم ها دروغ رو بیشتر از حقیقت می پسندند‌.

یوسف ناراحتی اکرم را دید و گفت :

— اول دوستت نداشتم ، بعد دوستت داشتم و امروز عاشقت هستم . الان هم هر روز بیشتر از روز قبل دوستت دارم . طاقت یه روز ندیدنت رو هم ندارم .

اشک در چشمان اکرم حلقه زد و با بوسیدن یوسف کنارش خوابید . سرش را بر شانه یوسف گذاشت.

پرده ها ، کاملا روی پنجره کشیده شده . اتاق تاریک است. اما نور ماه، راهی به درون اتاق می جوید . نوری از گوشه پرده به اتاق آمده و برآنها می تابد.

اکرم در آغوشش آرمیده است .یوسف چشمش را به سقف اتاق دوخته است .آهی کشید و با خنده ای تلخ در حالیکه اشک بر چشمش نشسته است شعری از شفیعی کدکنی را می خواند:

— من عاقبت از اینجا خواهم رفت
دیری است
مثل ستاره ها چمدانم را
از شوق ماهیان و تنهایی خودم
پر کرده ام.

اکرم گفت :

— باز شروع نکن . بسه . تو را به‌خدا از این حرفا نزن . پتو را روی خود می کشند و می خوابند.

ادامه‌دار‌‌د…