تاریخ انتشار خبر: 19 اسفند 1399 | 07:16:18
کد خبر : 9840
یادداشتی از اسماعیل جلیلی نماینده سابق مجلس شورای اسلامی:

چرا که نه…..

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛ اسماعیل جلیلی نماینده سابق مردم حوزه انتخابیه مسجدسلیمان در یادداشتی باعنوان :چرا که نه….. اخیرا” در نشستی با حضور تعدادی از اصحاب رسانه، کانون های فعال اجتماعی و سیاسی و سفرای پیشین، برای تحلیل انتخابات ریاست جمهوری حضور داشتم، نکته ای که در اظهار نظرها توجه را بخود جلب می […]

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛ اسماعیل جلیلی نماینده سابق مردم حوزه انتخابیه مسجدسلیمان در یادداشتی باعنوان :چرا که نه…..

اخیرا” در نشستی با حضور تعدادی از اصحاب رسانه، کانون های فعال اجتماعی و سیاسی و سفرای پیشین، برای تحلیل انتخابات ریاست جمهوری
حضور داشتم، نکته ای که در اظهار نظرها توجه را بخود جلب می کرد این
بود که شعارهایی که برخی نامزدهای ریاست جمهوری در بیانات خوددرمجامع بیان می کنند و یا به طرح هایی که نحوه اجرا و چگونگی عمل کردن به آن را عمدا “یا سهوا” بیان نمی کنند می پردازند، چگونه است، آیاضمانت اجرایی دارد؟
اینکه در طول دوره های انتخابات ها چهاردهه گذشته چه دردوره جنگ، دوره سازندگی، دوران توسعه سیاسی دوران دولت بهار و تدبیر وامید تمام کسانی که شعار میدادند و یا مسائل غیر اجرایی را بیان میکردند مگر چه ضمانت اجرایی داشتند. که نامزدهای فعلی بخواهند ضمانت اجرا برای گفتار یا برنامه هایشان داشته باشند .
در طول این سالها هیچ مدیری نه بابت شعارها و وعده های خود پ اسخگو بوده و نه هیچ مدیری بابت زیان تصم یمات واقدامات اشتباه خود که بر مردم و منابع کشورخسارت وارد کردند هیچگاه برای جبران این تصمیمات اشتباه و خسارتهااقدامی نموده اند .پس چرا نامزدهای فعلی اینکار را نکنند؟
وقتی بتوان بدون کوچکترین پاسخ یا جبران خسارت در نبود احزاب وتشکلهای پاسخگوهر دوره و هرفصل ابراز وجود و نامزدی کرد،

چرا که نه…..
مردم گرفتار هزاران مشغله در زندگی روزمره بعضا” فراموش میکنند که این
طالبین فرصت و قدرت درهر دوره با لعاب و نقشی جدید که خود را عرضه مینمای ن د حاصل توافق جمع های محدودی هستند که فکر میکنند برای آینده کشور باید تصمیم بگیرند و بقیه صالحیت این کار را ندارن د.
نتیجه عملکرد اینان در گام اول انقالب که بیش از ۴۰ سال طول کشید منجر شد به اینکه برنامه های کالن و توسعه ای را نتوانستند نهایی و به سرانجاممطلوب برسانند و در هر دوره مسائل پیچیده ای به چالش های قبلی کشورافزوده شد، فرصت ها برای سرعت بخشیدن به پیشرفت کشور
درمناقشات بین گروهی ازدست رفت.ودر پایان تنها هنری که به نمایش گذاشته می شود اینست که گروه های سیاسی یکدیگر را مقصر جلوه داده و با متشنج کردن فضای عمومی کشور استرس و ا ض طراب بیشتری به مردم وارد کنند و هزینه های اجتماعی و چند دستگی جامعه را رقم میزنند. این جماعت چون از اسرار و مختصات یکدیگر بخوبی آگاه هستن د، در یک نقطه تعادلی به توافق میرسند. اما مردم و کشور خسارت دیده های اصلی هستند، هاج و واج نظاره گر این اتفاقات و زیر بار مشکالت هر روز خمیده تر و معترض ترمی شوند.
این حلقه سخت چنانچه فرصت حضور به انبوه نیروهای جوان سلیم النفسی که اتفاقآ” به هوشمندی مشهورند و تربیت یافتگان ی هستند که به عزت و صیانت از کشورو منافع آن نیز پایبند ند و توانمندی مدیریت سیستم های پیچیده امروز را دارند، در حکمرانی داشته باشند، سرعت توسعهکشور و وفاق و همدلی جامعه بدوراز تسویه حسابهای جریانی و کدورتهای تاریخی افزایش خواهد یافت.
اما می بینیم اصرار و تالش ب ر حضور مکرر برخی از نامزدها در چهل سال
دوم که به گام دوم انقالب مشهور شده همچنان در تالش هستند پای خود را
برگلوی این نیروهای سلیم النفس هوشمند و خالق که پدیده های فضای پیچیده مدیریت و سیاست امروز هستند بفشارند و از حضورآنان درعرصه مدیریت کالن و نقش آفرینی در حکمرانی پیشگیری کنند.
” قضاوت نهایی با مردم”