به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛ محمدشریفی پیشکسوت مطبوعات استان در یادداشتی نوشت:بعضی از دوستان در فضای مجازی در پیام های خود مستقیم روی استاندار نشانه می روند ، خوب یک نفر را مقصر قلمداد کردن و تمام کاسه و کوزه ها را بر سر او شکستن دور از منطق و واقعیت است. البته این بدان […]
به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛ محمدشریفی پیشکسوت مطبوعات استان در یادداشتی نوشت:بعضی از دوستان در فضای مجازی در پیام های خود مستقیم روی استاندار نشانه می روند ، خوب یک نفر را مقصر قلمداد کردن و تمام کاسه و کوزه ها را بر سر او شکستن دور از منطق و واقعیت است. البته این بدان معنا نیست که عالی ترین مقام سیاسی مبرا از تقصیر است ، بله بر او هم نقد وارد است.
در پاسخ به این پرسش که مقصران وضع موجود استان چه کسانی هستند ؟ باید گفت ، همه ی ما مقصریم.
اما مقصران وضع موجود استان چه کسانی هستند ؟؟
الف : نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی که مدیران ناکارآمد(که اعضای ستاد انتخاباتی خودشان را به عنوان مدیر به دولت تحمیل کردند ) وادادگی دولت، خصوصا وزیر کشور از ترس طرح سئوال و استیضاح و در نهایت تسلیم شدن در برابر خواسته های نابحق نمایندگان، که اگر به ذکر مصادیق بپردازم می شود مثنوی هفتاد من
ب : مطبوعات و اصحاب رسانه ها که اکثرا تبدیل به روابط عمومی ادارات و نمایندگان شده بودند و بجای طرح مشکلات و معضلات استان اقلام به ماله کشی و لاپوشانی می کردند. در این باب کشته از بس در فزون است که کفن نتوان کرد. البته اقلیت قلیلی که شرافت قلم را پاس داشته اند و گاهی مطالبه گری کردند را نباید با جماعت ماله کش با یک چوب راند.
ج : تشکل های سیاسی و احزاب
تشکل های سیاسی و احزاب مثل نماینده های استان در مجلس، در راستای توسعه و عمران استان نه طرح و برنامه ای داشتند و نه رغبت و میلی به این مقوله، تنها خواسته ی تشکل ها مهره چینی و بکارکیری سمپاتهایشان در ادارات و شرکت ها بوده است، البته در این تشکل ها افراد خوبی هم بودند. که حرفه ای آنها را از صحنه خارج کردند.یک تشکل می شناسم که از شورای مرکزی ۲۱ نفره اش ۱٨ نفر پست گرفتند و سه نفر دیگر که پست نگرفتند بازنشست بودند ، البته جور دیگری از خجالت این سه نفر هم در آمدند.
د: عدم مطالبه گری مردم و بی تفاوتی آنها، که این خود حدیث مفصلی است و پرداختن به آن حجمی به وسعت شاهنامه ی بایسنقری می طلبد.
حالا اگر استاندار و یا هر کس دیگر بخواست و یا بخواهد دست به اقداماتی بزد، یا بزند ، حضرت عباسی با این مکانیسم موجود می توانست ره بجایی ببرد.
نتیجه گیری : در توسعه نیافتگی استان تنها یک نفر مقصر نیست ، بلکه همه ی ما مقصریم