پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛سلیمان اسمی فعال سیاسی-اجتماعی در یادداشتی باعنوان:ناشادی عدالت آموزشی با شاد !!!!

با تعطیلی اجباری مدارس در بسیاری از نقاط دنیا به دلیل ملاحظات بهداشتی ویروس کوچکی که بزرگی می کند ,آموزش و پرورش, روزها و چالش های نوینی را تجربه می کند.
دانش اموزانی که تا دیروز در فضای مدارس از همراه داشتن گوشی هوشمند, منع شده بودند امروز از آنها خواسته می شود مدارس را به گوشی های شان ببرند.

یکی از برنامه هایی که در این روزها برای کمک به روند آموزش دانش اموزان در ایران طراحی شده برنامه,”شاد ” یا”شبکه آموزش دانش اموزان” می باشد.برنامه ای که در نظر دارد با درگیر کردن مستقیم پرسنل آموزشگاه اعم از مدیران,معاونین, معلمان و دانش اموزان و اولیاء,به آموزش , رسمیتی فراتر از آموزش تلویزیونی دهد چراکه در واقع بر آموزش به شیوه تلویزیون محور نه تسلطی وجود داشت ونه امکان نظارتی….

امانکته ای که دراین بین کمتر به آن توجه شده یا گریزی از آن نبود کم توجهی به عدالت اموزشی برای فرزندان این اب وخاک در گوشه گوشه کشور است .
بی شک ظرفیت وقابلیت تمام نقاط کشور برای بردن مدارس به درون گوشی و کامپیوتر دانش اموزان یکسان نبوده و نخواهد بود چراکه جمع زیادی از خانواده ها در این اوضاع نابسامان اقتصادی,توان تامین معاش فرزندان را ندارند چه رسد به خرید گوشی هوشمندی که قابلیت نصب برنامه شاد را داشته باشد و چه بسا غرورهای پدران ومادران به دلیل عدم توان تامین بستر جدید اموزشی برای فرزندان شان شکسته نشد وچه اشک ها که بر گونه ها جاری نشد …

از دیگر سو در بسیاری از مناطق روستایی و عشایری,پوشش دهی آنتن برای اینترنت وجود ندارد که بتواندچتر این شیوه اموزشی را بر سر همه به عدالت بگستراند.

اما گذشته از این مسایل باتوجه به ضرورت قانونی آموزش و پرورش رایگان,می بایست برای کلیه دانش اموزان,بستر این کار از جمله داشتن تبلت دانش اموزی و دسترسی به ایتنرنت رایگان وپهنای باندی که کشش حضور بیش از بیست میلیون مراجعه کننده را داشته باشد و فراهم
می شد که نشده است…

تجربه روزهای اخیر راه اندازی کلاس ها بر بستر برنامه شاد,بسیار آزار دهنده
ناشاد وگاه غیر ممکن بوده است .به نحوی که در برخی ساعات نه تنها امکان ارسال صدا وتصویر که حتی امکان ارسال پیام متنی ساده مانند حضور غیاب دانش اموزان هم وجود نداشت…

در این بین هنوز قابلیت دسترسی برای همه ی دبیران تعریف نشده یا کلاس ها ناقص تعریف شده اند و دانش اموزان و خانواده های آنان و معلمان را با سردر گمی مواجه کرده است….
از دیگر سو اگر از کنار تمام موارد فوق بگذریم مدیر دبیرستانی را در نظر بگیرید که دوازده کلاس داشته باشد و بخواهد بر تمامی کلاس ها ودروس در برنامه شاد نظارت کند اگر به شکل میانگین برای هر کلاس پانزده درس تعریف شود,این مدیر باید در یکصد هشتاد گروه عضو شود که خود حدیث مفصل بخوانید از این مجمل….

هرچند شرایط حاضر را نباید بانگاه تهدید که به دید فرصت باید نگریست. فرصتی که می تواند بیانگر توانایی ها و ظرفیت های هر جامعه در برخورد با چالش های پیش روی ش باشد به خصوص اگر این چالش ها در حوزه آموزش و پرورش باشد.