پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛افشین حیدری فعال سیاسی-اجتماعی در یادداشتی باعنوان:مهارتورم ورشد تولید…

با نامگذاری سال جدید شمسی توسط مقام معظم رهبری وبررسی راههای تحقق شعار می توان سرگذشت کشورهای توسعه یافته درمبحث اقتصاد را بازبینی و کنکاش نمود که به نتایج میرسیم که دراکثریت این دسته دولت ها یکسان بوده است.

در کشوری های که تولید و صادرات دارای ساز کارحمایتی نباشد قطعاسرنوشت وزن پول ملی علیرغم حجم منابع خدادادی و نرخ تولید ثروت درکشور در دستان دلال و واسطه ها خواهدبود.

در ابتدا باید گفت برای توسعه زیرساخت هر کشور و پرواز بسوی آینده روشن دوبال برای پریدن است که اگر این دو عنصر همزمان مورد حمایت قرار نگیرد نباید امیدوار به آینده روشن در حوزه اقتصادی وافزایش شان پول ملی بود.بال اول تولید است، بال دوم صادرات است که میتوانند مانندبازیکن خلاق گره یک بازی اقتصادی را در یک کشور بازکنند و در تولیدثروت وشان پول ملی نقش مهم ایفا کنند.

متاسفانه باتناسب اهمیت این دوبخش نظام تصمیم گیری در کشور حساسیت لازم را دروضع قوانین وگاها تصمیمات خلق الساعه وجودندارد وتهدیدات متعدد این دومقوله را تحت تاثیر قرار می دهند.

باید گفت: تا زمانی که کانون تصمیم گیری برای این دوبخش متمرکز،واحدوباحضور نمایندگان فعال بخش خصوصی دراین حوزه ها نباشند بازهم کاربه سکته و ناترازی دراین دو رکن کشیده خواهدشد.

فراوانی امضاهای طلایی وبروکراسی خسته کننده را میتوان در ارکان حاضر درگمرک دیدو یا اختیار تصمیم گیری به بخشهای داده شده که براحتی بایک نظر وتصمیم شبانه آرامش حوزه تولید را به بحران تبدیل می کنند.

واین است که تولید کننده بجای تمرکز درکشف ومدیریت بازارها بدنبال مجوزات وامضاها وفرار از بانکها و…میشودواین القائ نظرات شخصی وتصمیمات خلق الساعه(که ما به موضوع گاها علت این تصمیمات چیست ورود نمیکنیم) و این دو موتور محرکه کشور را متوقف می کند.بررسی عملکرد صادراتی کشور وشنیدن درد ودل صادر کنندگان عمق مشکلات خودتحریمی را اعیان می کند.

رئیس جمهور وتیم اقتصادی دولت انتهای یک مسیر اتوبوس ایستاده ومنتظر رسیدن هستن ومتاسفانه به این موضوع توجه ندارند رسیدن اتوبوس اقتصاد به سرمنزل مقصود مستلزم تکمیل وتامین همه قطعات این پازل هستن وتا مادامی که این کریدور مهم درکشور مشخص واتاق فرمان متمرکز نباشد هرگز نتیجه مناسب نخواهیم گرفت.

وقت آن رسیده که نظام تصمیم سازی کشور یک تشکیلات واحد را طراحی وهراقدامی که موجب بروز کوچکترین تغییر درفرایند تولید وصادرات میشودرا بانظر این مجموعه ویا تشکیلات اجرایی شود….البته نباید فراموش کرد که هدف ازاین پیشنهاد تشکیل یک سازمان درکل کشور است وناخواسته به پهن پیکرشدن دولت کمک کنیم و این آزمون اشتباه را درگذشته درنهادهای ماننداتحادیه تعاون روستایی ما داشتیم و بنابراین بود که فضای بین کشاورز و بازار را پرکنند ولی متاسفانه این مجموعه نتوانست این فضا را بگیرد ودلال ها پررنگتر عمل کردند

در پایان باید گفت: اگر ما بنا داریم خود رابرای حضور دربازارهای جهانی آماده کنیم باید سازوکارمشخص هم برای تصمیم گیری واجرا وهمچنین بسته های مشخص وقابل اتکا حمایتی برای این دو حوزه داشته باشیم.