پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛جمعی از معلمان مطالبه گر در یادداشتی باعنوان:مطالبات فرهنگیان و سکوت انجمن اسلامی معلمان

حرکت صنفی معلمان در سراسر کشور یک حرکت مدنی ، آرام و شاخص بود که بر اساس ویژگی‌های شخصیتی معلمان به‌عنوان یک گروه مرجع و مورد اعتماد مردم ، مدل جدیدی از اعتراض و مطالبه‌گری را به نمایش گذاشت و در نهایت با گفتگوهای دامنه‌دار با مجلس ، کمیسیون‌ها و دولت موفق شدند کف مطالبات و خواسته‌های خود را محقق کنند هر چند تا رسیدن به روح این قانون و احیا منزلت و کرامت معلم و اهمیت آموزش در کشور راه درازی در پیش است.

اما آن‌چه در این مقال مورد کنکاش است موضع‌گیری تشکل‌ها ، اتحادیه‌ها و انجمن‌هایی است که در بزنگاه‌های تقسیم غنائم حضور جدی و پررنگی دارند اما در اعلام مواضع و همراهی با جامعهٔ متکثر فرهنگیان کمیتشان لنگ است.

برخی انجمن‌ها و تشکل‌های فردمحور و یا قائم به حلقه‌های شبه‌فراماسونی ، حول محور مرکز قدرت می‌چرخند و حاشیه‌نشین‌ها را برای سیاهی‌لشکر می‌طلبند.

رصد و پایش تجمعات اخیر معلمان در اهواز نشان می‌دهد اغلب شرکت‌کنندگان فاقد هرگونه ارتباطات حزبی و سیاسی هستند و صرفاً دغدغهٔ معیشت و منزلت دارند و به همین دلیل در صحنه مانده و با اشارهٔ این حزب یا آن پدرخوانده میدان را ترک نکرده‌اند زیرا مستقل آمده بودند و سودای قدرت و منصب و جایگاه و استخدام و برخورداری از بیت‌المال نداشتند.

آن‌ها اکنون تشکل‌های پدرخوانده و فرصت‌طلب را با این پرسش اساسی مواجه کرده‌اند که سهم و نقش و کارکرد آن‌ها برای پیشبرد مطالبات صنفی و دغدغه‌های معیشتی معلمان چیست؟ چگونه می شود در لوای انجمن‌ها و تشکل‌ها ۸سال اداره‌کل آموزش و پرورش را زیر چتر محفلی خود کشید و به نام معلم بر معلمان حکمرانی کرد و اعوان و انصار خود را بر کرسی‌های مدیریتی نشاند و وابستگان و خدم و حشم خویش را بر نردبان ترقی و استخدام کشاند و برکشیــد و بالا برد و هرگاه لازم شد و مصلحت ایجاب کرد با نرمشی قهرمانانه ( ذلت بار) در مقابل نمایندگان مجلس وا داد و حقیقت را به قربانگاه برد و برای چند روز بیشتر ماندن بر جیفهٔ ناچیز صندلی‌های بی‌ارزش ، روز را در جمع اصلاحیون بود و شب را در محفل اصولگرایان گذراند و بالعکس… اما در شرایط دشوار رسیدن به مطالبات صنفی معلمان سکوت کرد و دم بر نیاورد !!!!

معلمان در این مدت دوستان و دشمنان خود را بهتر شناخته‌اند و در آینده مرجعیت سیاسی چنین تشکل‌های اپورتونیستی را با عدم مشروعیت فراگیر مواجه خواهند کرد. و انجمن‌های ساکت عصر مطالبه‌گری نیز عملا تاریخ انقضای خود را صادر کرده‌اند.

خـوش بود گر محـک تجـربه آید به میان

تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد.