پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

مسعود بختیاری بی همتاترین و یک استثنا در تاریخ  غنایی ایل بختیاری و حتی فراتر از بختیاری است. با نغمه هایی ماندگار که از دیر باز ورد زبان مردم بود چه در شادی و چه در ماتم.

او روایتگر و خنیاگر بخش هایی مهمی از تاریخ شفاهی و مکتوب ایلی است از جمله عاشقی و کوچ و جنگ ها و مبارزات ایلی، در سروده های سراسر نوستالژی او مشهود است.

بدون شک درگذشت نابهنگام مسعود بختیاری، از بزرگترین ضایعاتی است که بر بدنه و پیکر موسیقی ایل بختیاری و خطه زاگرس فرود آمد. فقدان خنیاگری که شاید به ضرس قاطع بتوان گفت نه پیش و نه پس از او کسی چون او زاده نخواهد شد.

مردی که از زمان مرگش تا کنون با همه کارشکنی های عده ای، بیش از پیش در دل مردم فرود رفته و هرگز خارج نمی شود. شاید دشنه ای تلخ تر از فراموشی مردگان نباشد، اما گویی این دشنه در میراث ماندگار مسعود بختیاری بی اثر بود و هر روزه نام و نواهای او همواره ورد زبان ها جاری است.

او یگانه ترین آوازه خوان بختیاری بود که نه در زمان حیاتش و نه پس از فقدان غم انگیزش تا کنون کسی نتوانسته است چون اشعار و صدای او بر قوم بختیاری تاثیر گذار باشد.

دریغ اما اینکه در اهواز موطن و زیست گاه او برایش مقبره و یا یادمانی ساخته نشد، آنچه مانده بود توسط شهردار وقت با خاک یکسان شد و مدیران مدعی در این ویران کردن بزرگ مرد فرهنگی قوم بختیاری سکوت پیشه کردند.

بهمن علاءالدین در سال ۱۳۱۹ در منطقه عشایری لالی از توابع مسجد سلیمان به دنیا آمد. وی پس از تکمیل تحصیلات متوسطه آن زمان به خدمت آموزش و پرورش در آمد و تا سن بازنشستگی در کسوت معلمی انجام وظیفه می کرد. از سال ۱۳۵۰ در کنار شغل معلمی،‌ همکاری خود را با رادیو اهواز آغاز کرد و با همراهی منصور قنادپور نوازنده سنتور آثاری را به دو گویش فارسی و بختیاری ارائه داد.

پس از انقلاب در سال ۱۳۶۵ نخستین نوار شرکتی وی با نام “مال کنون” به بازار موسیقی آمد و توانست در دل مردم جای گرفته و فروش بی شماری بدست بیاورد و نام مسعود بختیاری را بر مجددا زنده کند. شش سال بعد دومین کار او با نام “هی جار” و باز هم با آهنگسازی و تنظیم عطاء جنگوگ روانه بازار شد. مسعود بختیاری پس از این دو اثر، سه اثر دیگر به نام‌های “آستاره”، “برافتو” و “تاراز” را با کمترین تعداد نوازنده به علاقه‌مندان موسیقی بختیاری ارائه داد. همپای همیشگی وی در غالب نوار ها و کنسرت‌ها،‌ علی حافظی نوازنده توانای نی بختیاری بود.

مسعود بختیاری عمیقا به زبان و نواهای ایلی آگاهی کامل داشت و از همراهی این دو توانست اثراتی جاویدان را به اهل موسیقی و ایل بختیاری هدیه نماید.

افسوس مرگ جانگداز و نابهنگام این اعجوبه موسیقی او را از ادامه راه بزرگش بازداشت و صد افسوس پیکر او نه در زادگاه و موطنش بلکه در کرج به خاک سپرده شد و از ایجاد بنای یادبود در اهواز نیز سرباز زدند.

یادش همواره گرامی باد

حمید حسینی – دبیر بنیاد زاگرس نشینان