پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

مایده از آسمان در می‌رسید
بی‌شری و بیع و بی‌گفت و شنید
درمیان قوم موسی چند کس
بی‌ادب گفتند کو سیر و عدس
منقطع شد خوان و نان از آسمان
ماند رنج زرع و بیل و داس‌مان
باز عیسی چون شفاعت کرد حق
خوان فرستاد و غنیمت بر طبق
مائده از آسمان شد عائده
چون که گفت انزل علینا مائده
باز گستاخان ادب بگذاشتند
چون گدایان زله‌ها برداشتند…
مثنوی معنوی – دفتر اول

زاگرس نشینان- منظور من از این نوشته دفاع از شریعتی و یا کتانباف نیست، به هیچ وجهی مایل هم نیستم از آنان دفاع کنم، اما منظورم هجمه هایی است که گاه تا آخرین کلماتشان را می خوانم و می دانم از درون نویسنده اش بیرون آمده.می خواهم مرهمی بر زخم و آلام نویسندگان بگذارم، که می دانم چه دردی جانکاه را می کشند. بخصوص جوانترها.
حالا که رحمت الهی آمده، خیابان ها و دشت و دمن باران را پذیرا شدند و امیدوارم سدها هم اندکی کم نشده باشند، مایلم همه مشکلات این مرز و بوم را به گردن کسی بیندازم.
و حالا که باران باریدن گرفت و قهر الهی از بی حجابان و دروغگویان و شراب خواران چشم پوشی کرده و بر مردم باریده، گیریم شهر زیر آب رفته باشد، چه می شود کرد؟
گل و لای به خیابان ها آمده؟ بیاید.
شهر از مه آلوده و یا ریزگردهای دود مانند پر شده؟ پر شود.
دیگر ناشکری نکنید که منقطع می شود مائده.
برویم با چکمه در آب ها بازی کنیم. بگذاریم بچه هایمان آب بازی کنند، گل بازی کنند.
دولت تدبیر و امید آمد، خوش امد، چرخ صنعت را راه انداخت، خودشان گفتند کُند است تندتر می شود، شد. الحمدالله همه مان را زیر نگرفت و نکشت.
حالا کمی بی ادبی کردیم، سیر و عدس خواستیم، منقطع شد آب و نان، دیگر داد و فریاد ندارد، همان که معاون گفت، مقصر دولت قبلی بود، خدایش به جزایش برساند.
مقصر که مسئولین حالایی نیستند، نه کتانباف و نه شریعتی مقصر آب گرفتگی های معابر نیستند، هستند؟ قبلی ها مقصرند.
اینقدر نگویم قبلی ها بهتر بودند، کدام قبلی ها؟
اگر منظورتان استاندار و شهردار پیش از شریعتی و کتانباف است؟ که زمان آنان بارشی نبود. گریه می کردیم که باران ببارد. چشم هایمان چون ابرهای آسمان خشک شده بود.
خودمان تیتز زدیم کارون را آسفالت کنیم.
ما عادت کرده ایم، بعضی مسائل را آنچنان در هم می آمیزیم که راه را بر همه چیز می بندیم.
راه گریز را بر مومنان نبندید. لطفا
مدیرانمان را سرزنش و توبیخ نکنید.
مقصر کتانباف نیست. شریعتی نیست.
مقصر این بارانی است که زیادی باریده.
یا فاضلاب هایی که گرفته شده اند و سال هاست تمییز نشدند.
مقصر کارونی است که خشک شده، تالابی که آبی در آن ریخته نشد که باران نیامد، قهر طبیعت بود.
با آمدن شریعتی این قهر طبیعت رفع شد. آب به تالاب آمد ابرها بارور شدند.
ما خصلت بسیار پسندیده ای در جامعه ی اسلامی داریم که تقریبا دارد به سنت تبدیل می شود و آن این است که رفتگان را مقصر کنیم.
پس زنده باد مدیرانمان، مقصر پیشینیان هستند. مقصر زمان پیشینیان هم پیش از آنان و الی آخر … (می ترسم از ۵۷ به آنسوی بروم، بهر حال ممکن است متهم شوم به …)
حالا تابستانی سخت را گذرانیدیم، بی آنکه آب و برق قطع شود، و خوزستان بهتر از همه استان ها اداره شد. راضی باشیم. زیرا در همین اصفهانی که این همه به آن حمله می کنیم، برق و آب جیره بندی شد حتی پایتخت هم اینچنین بود، اما خوزستان نه آبی جیره بندی شد و نه برقی قطع شد.
حالا نزولات آسمانی برکت گرفت، چرا؟
چون آب به تالاب ریختند؟
خوب شاید همین باشد، دیگر قهر طبیعت را نادیده نگیریم. ناشکری بس است.
پیشینیان گناهکار بودند،
من به یقین رسیده ام.
همه پیشنیان گناهکار بودند.
در شورا هم مرتب و مرتب می گویند شهردار قبلی اینچنین بود و آنچنان. شورا قبلی فلان بود و بهمان.
خوب درست می گویند.
شورا چهارم هم چنین گفتند.
آنان هم گفتند شورای سوم بد بود.
حتی سید خلف موسوی به دادستان گفت شهردار قبلی اینچنین بود و آنچنان.(از قضا سیدخلف نمی دانست ممکن است شهردار بعدی همان شهردار قبلی باشد و این کمی داستان همیشگی ما را بهم می ریزد)
مگر یادمان رفته؛ در انتخابات شورای اسلامی، چقدر بدی قبلی ها را گفتیم؟ اینها هم آمدند، چه کردند؟ خوب پس باید بمانیم تا بعدی ها بیایند و عیب فعلی ها را بگویند.
باید شکر کرد که رئوفت اسلامی بر همه یکسان می بارد. بخصوص بر قبلی ها!
مسئول خوب و بد نداریم، همه خوبند، پیشنینان بدند.
سعی کنیم زنده باشیم در حال و
آینده را بنگریم،
گذشتگان مقصرند،
هر که هستند و بودند.
شریعتی و کتانباف و شورای پنجم هم بزودی به همان ها به گذشتگان خواهند رسید.
سنت شکنی نکنید،
پهلوان زنده را عشق است.