پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان، محمد تامرادی فعال فرهنگی-اجتماعی در یادداشتی باعنوان:” قبل از آنکه دیر شود یاد آن مردان مرد امروز کنیم “

مردم ایران در دو روز گذشته از طریق اخبار تلویزیون در جریان تجمع بسیار درد آور زائران ابا عبدالله و راه پیمایان اربعین حسینی در برخی از گذرگاه‌های مرزی قرار گرفتند .

دو دلیل عمده این نابسامانی شامل عدم مدیریت برخی مسئولین و ارگان‌های داخلی در سازماندهی بیش از حد عاشقان این سفر بود و دیگری عدم هماهنگی و عدم همکاری مسئولین و بخشی از مردم عراق با زوار اعلام شده است .

مردم از یک سو و مدیران و مسئولین میدانی کشورمان از سوی دیگر در گرمای طاقت فرسای ورودی مرزها سرگردان شده اند و نمی توانند بیشتر از یک یا دو روز گرمای ۵۰ درجه مناطق مرزی را تحمل نمایند و البته این عدم تحمل گرما و فشارها با توجه به فراهم کردن کلیه امکانات رفاهی و حمایتی مستقیم دولت و نهادها با همکاری مردم داوطلب و برپایی موکب های فراوان بوده است .

طبق خبرها این افراد صبر و طاقت خود را از دست داده اند و اکثرشان بیمار و یا گرما زده شده اند و هلال احمر و دستگاههای بهداشتی درمانی مختلف در حال رسیدگی به آنان می‌باشند و امیدواریم که هر چه زودتر آلام این چند روزه زوار اربعین التیام بخشیده شود.اما بیایید همه با هم به چهل سال پیش برگردیم و از خودمان سوال کنیم که چگونه رزمندگان حاضر در جبهه ها به مدت هشت سال در این مناطق سوزان مرزی بدون هرگونه امکاناتی حضور داشته اند و بطور دایم جانشان در خطر بود هر لحظه گلوله های توپ ، تانک ، تیربار ، خمپاره ، تک دشمن ، بمباران هوایی ، گرمای ۵۵ درجه گرد و خاک ، سیلاب ، ابگرفتگی سنگرها تشنگی ، مار و عقرب ، گرسنگی و انواع ناملایمات را تحمل میکردند و با این همه مشکلات خط را هم نگه می داشتند ، و با چنگ و دندان از ورود دشمن به خاک ایران جلوگیری میکردند و خم بر ابرو نمی اوردند و بطور دایم در معرض خطر مرگ بودند و ماهها و سالها از خانواده خود دور بوده و ایجاد امنیت در مرزهای کشور را تکلیف خود می دانسته و جان خود را فدای امنیت کشور می کردند .بسیاری از نظامیان در طول جنگ و حضور در عملیات‌های مختلف ، تمامی هستی و نیستی خود را به اخلاص گذاشتند ، بسیاری شهید و مجروح شدند و تعداد اندکی که زنده مانده اند تحت عنوان ایثارگر بازنشسته گردیده اند و برخی بعد از بازنشستگی سالهاست که با جراحت های مختلف منتظر مسئولین کشور مانده اند تا آنان حداقل داروهایشان را در اختیارشان قرار دهند .

امروزه شرکت کنندگان در راهپیمایی اربعین مستقر در مناطق مرزی بدون اینکه از زمین و هوا گلوله ای روی سرشان باریدن کند و علیرغم وجود تمامی امکانات کشور ، قادر نیستند دو یا سه روز را در هوای گرم سپری نمایند و همگی از مشکلات فراوان می گویند و بسیاری گرمازده و بیمار شده اند که البته حق داشته و دارند و انتظار هماهنگی بیشتری در این سو و آن سوی مرز را داشته اند. لذا خوب است که این روزها به یاد نوجوانان و جوانانی ۱۵ تا ۲۰ ساله ای باشیم که در گرمای سوزان خوزستان نه زیر اندازی و نه سایبانی نه موکب حمایتی ای داشتند و روزها در مقابل پاتک دشمن و در گرمای ۵۵ درجه با تنی مجروح مقاومت می‌کردند تا فردای ایران هیچکسی افسوس خاک از دست رفته کشورش را نخورد.

باید پرسید رزمندگان زنده مانده از هشت سال جنگ و خونریزی و تهاجم دشمن اکنون کجا هستند و چگونه زندگی میکنند این سوالی است که باید همه مردم در خصوص کهنه سربازان وطنشان از خود بپرسند.

تا چند سال دیگر باقی مانده و تتمه این دلاور مردان خاکی تاریخ مشعشع ایران نیز از میان ما کوچ کرده و به دوستان شهیدشان می‌پیوندند، باشد که مردم قدر شناس ایران حتی با نگاهی و با قلمی و با …‌.قبل از اینکه خیلی دیر شود کهنه سربازان اطراف خود را ارج نهنیم.

با احترام