پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛بیژن ایروانی فعال فرهنگی-اجتماعی در یادداشتی باعنوان:عزّت رادیو خوزستان رفت!

صدا و اجرایش استاندارد است و قدرتمند. وقتی پشت میکروفن می‌نشیند، استودیو را مسخّر خود می‌کند. بعد از سال‌ها، رادیو هنوز برایش عادی نشده!! زمان اجرا، شور و هیجان و حس‌ش همانی است که ۳۰ سال قبل بود. عاشق است، عاشق رادیو. بسان خیلی‌ها، «فرزند خوانده» نیست، بلکه «فرزند واقعی» رادیوست. وی «عزّت» رادیو‌ خوزستان، استاد عزّت کوتی‌عرب است.

چند روز قبل، آرام و بی‌صدا و به اعتقاد نگارنده، غریبانه از اهواز رفت. حرف‌ها داشت در دل، حرف‌هایی که شنیده نشد. و چه ارزان از دست دادیمش این سرمایه‌ی فرهنگی استان را. می‌دانم در کشوری که سالانه هزاران نخبه‌ی علمی، فرهنگی، هنری، ورزشی و حتی سیاسی را به واسطه‌ی مهاجرت از دست می‌دهد و کسی کک‌ش نمی‌گزد، حالا هم به قبای هیچکس بر نمی‌خورد خانه‌نشین شدن یک هنرمند. خوب می‌دانم در جایی که ما خیلی راحت عادل‌‌ ها از دست داده‌ایم، از عزّت‌‌ ها راحت‌تر می‌گذریم. اما هر چه باشد، دل جِز جِز می‌کند از این همه بی‌توجهی و بی‌مبالاتی. آیا نباید زمینه‌ای فراهم می‌کردیم تا شاگردها تربیت کند استاد کوتی‌عرب!؟ اصولن کدام جانشین ِ همتراز را پرورش دادیم به جای خانم کوتی‌عرب!؟ او که به واسطه‌ی ۳۰ سال معلمی در آموزش و پرورش و چند دهه گویندگی و نویسندگی برای رادیو، می‌توانست معلمی باشد نخبه برای آموزش جوانان بااستعداد خوزستانی. یک جامعه‌ی سالم و توسعه‌یافته هزینه‌ها می‌کند برای حفظ چنین سرمایه‌هایی و ما چه ارزان از دست می‌دهیم‌شان؛ حتی دریغ از یک بزرگداشت خشک و خالی..‌.

مراد از این نوشته‌ی کوتاه، نقد و نقادی و ارائه راهکار نیست، که کارمان بسیار گذشته از این قصه‌ها. هدف فقط تقدیر از یک هنرمند ِ متخصص ِ متعهد ِ اخلاق‌مدار است. استاد کوتی‌عرب ارجمند! مادر معنوی رادیو خوزستان! همچون همیشه مقابل‌تان خبردار خواهم ایستاد…