به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛اشکان مرادی فعال فرهنگی-اجتماعی در یادداشتی باعنوان:روز جهانی زنان روستایی، حافظان هویتهای بومی نخستین بار در۱۵ اکتبر سال ۲۰۰۸روز جهانی زنان روستایی نام گذاری گردید. این روز جهانی در قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۷ مطرح و به نقش حیاتی و مشارکت زنان روستایی در توسعه پایدار […]
نخستین بار در۱۵ اکتبر سال ۲۰۰۸روز جهانی زنان روستایی نام گذاری گردید. این روز جهانی در قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۱۸ دسامبر ۲۰۰۷ مطرح و به نقش حیاتی و مشارکت زنان روستایی در توسعه پایدار کشاورزی و روستایی، بهبود امنیت غذایی و ریشه کنی و مبارزه با فقر تاکید شد.
زنان روستایی یک چهارم جمعیت جهان را تشکیل میدهند و در کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه سهم و جایگاه مهمی در تولید محصولات، مراقبت از دام، تأمین غذا،آب و سوخت برای خانواده و همکاری در فعالیتهای بیرون از زمین و زراعت به منظور تنوع بخشیدن به فعالیتهای اقتصادی و تامین امنیت غذایی را بر عهده دارند.
درکنار تولیدات غذایی، تولیدات صنایع دستی و فرش ها و دست بافته های زیبا و ارزشمند، تولیدات هنری و حفظ فرهنگ و هویت بومی را نیز باید اضافه کرد به علاوه، بخش عمده ی مسئولیت مراقبت از کودکان، سالمندان و اعضای بیمار خانواده و نقش مهمی درسرپرستی از خانوادههای خود را بر عهده دارند.
زنان روستایی در زندگی و معیشت خود ارتباط نزدیکی با طبیعت دارند و بدان معنی است که برای حفاظت از منابع طبیعی و جلوگیری از آلودگی و تخریب محیط زیست، توسعه کارآفرینی، بازیافت، بهینه سازی مصرف آب و خاک، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و فعالیتهای مرتبط دیگر باتوجه به تغییرات اقلیمی جهانی آب و هوا می توان بر روی زنان روستایی حساب کرد و سهم مهم آنان را در اشتغال و حفظ محیط زیست روستایی در نظر گرفت. راهکارهایی برای توانمند سازی زنان روستایی
۱-آموزش و آگاهیبخشی: در جوامع روستایی، شناخت مشکلات زنان روستا و آگاهی از راهحلهای آن نیاز همهی زنان و مردان روستایی است که با همت همگانی امکانپذیر می شودو کیفیت زندگی زنان روستایی، موجب ارتقای کیفیت کل خانواده میشود.
۲-حفظ زیستبوم و محیطزیست: حفظ روستاها و زندگی روستایی پیوند عمیقی با حفاظت از محیطزیست و منابع آب و خاک دارد. مهم است که زنان روستایی در مورد اثرات سوء حاصل از تخریب زیستبوم روستا آگاه باشند.
۳-حفظ و ثبت میراث معنوی: زنان روستایی میراث معنوی یک روستا و فرهنگش را میتوانند حفظ و سینه به سینه منتقل کنند این میراث با ارزش در قالب صنایعدستی، قصهگویی، آشپزی، برپایی مراسم ویژه و… است که بخش گرانبهایی از هویت روستاهارا نگه می دارد.
۴-سرمایهگذاری متناسب با نیازهای زنان روستایی:لازم است برای توزیع عادلانه خدمات و زیرساختهای عمومی، به ویژه در روستاهای دور افتاده، تدابیری درست و عملی در سطح محلی و ملی اندیشیده شود تا زمینه ی سلامت و آموزش و… فراهم گردد.
۵-زمینهسازی برای اشتغال زنان روستایی و حضور فعالانه آنها در عرصه های اقتصادی: برای از بین بردن انزوای اجتماعی و اقتصادی روستاها لازم است بستری فراهم شود که هنر، مهارت، خلاقیتشان به ویژه در محصولات غذایی و صنایعدستی و… دیده شود و سهم آنها باید از تسهیلات اشتغال پایدار و روستایی سهمی بهسزایی باشد.
۶- تامین اجتماعی: با توجه به فعالیت ها و تلاش زنان روستایی در عرصه تامین امنیت غذایی یک کشور، نیازمند یک پوشش بیمه ای برای دوران سالمندی هستند.