پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

زاگرس نشینان-تروریستم و ترور واژه ای سیاه است، مثل دزدی است که شبانه می آید و مال و منال کارگری زحمتکش را می برد و نمی دانی که بود و چه شد؟
اما اینکه رسانه هایی چون BBC با ایران اینترنشنال و یا رویترز و بسیاری رسانه های اسم و رسم دار، با کسانی که حمله تروریستی کردند، مصاحبه پیروزمندانه می کند و به آنان خوشامدگویی می کند و خسته نباشید می گویند را نمی دانم با چه مقیاسی از نداشته هایم، انسانیت و آزادگی، ارزیابی کنیم؟
شادی برخی هموطنان مهجورم، مرا بیاد رقص معاویه در مرگ علی(ع) از بهزاد فراهانی وقتی خبر ضربات ابن ملجم را به او رساندید می افتم، یا بیاد سخن ملک الفهد در شکست تیم فوتبال ایران و عربستان، که گفت این فتح الفتوح است. پیروزی تیمش را با فتح الفتوح صدر اسلام برابر کرد. این اوج کینه و نفرت وهابیون با شیعه بود.
حتی بسیاری از اپوزیسیون علیه نظام ایران نیز بر این واقعه گریستند، آسمان ایران گریست، مادران گریستند، مردم جهان برای جوانان و کودکان بی پناه ایران گریستند، اما عده ای گویی برایشان مردم بی گناه معنایی ندارند.
آنانی که طالبان را، داعش را آفریدند، سلاح دادند، تا جریان بنیادگرایی را علم کنند، چرا که چشم طمع به مرزهای آسیایی دارند، بدنبال تغییر نقشه هستند. و امیران تن پرور خفته بر ثروت نفت، خوش هستند؛ بقول نزار قبانی: به خفتن حشو میان ابریشم!! ایکاش می توانستید یک ریگ از ساحل اورشلیم به یغما بیاورید!! به امروزی که ایران را عزادار فرزندانشان کردند.
آیا BBC گمان می کند با انکار حمله تروریستی در ایران، هویت مجعول دیگری به تروریست ها می دهد؟ این تنفر جهان سرمایه داری با مردم ایران است یا دولت و نظام ایران؟ از ما چه می خواهید؟ ما بردگان خوبی برای شما نیستیم. ما ایرانی هستیم، نسل اندر نسل جنگجو بوده ایم، پهلوانی در وجود این مردم است. همین بود که ایران شیعه علی(ع) شد چرا که بر پیروزی خون بر شمشیر اعتقاد داشت.
بدا به حال بی وطنی، بدا به حال کسانی که به راحتی شعار شادی سر دادند، چرا که تنها از ایران مهاجرت نکرده اند، بلکه دل از ایران کنده اند. کینه و نفرتشان آنان را به کوری برده است، به نوکری گماشته است.
ما هستیم!
ما می مانیم!
با همه خشمی که داریم ، نفرتی که انباشته شده است!
ما می مانیم در برابر تهاجم
در برابر تروریستم
ما ایرانی هستیم با رنگ و نژاد و اقوام و ادیان مختلف.
برای آینده بهتر مبارزه می کنیم در همین خاک در همین مرزهای پر افتخار، با همین کسانی که مظلومانه در عنفوان جوانی محروم از زندگی شدند. که دل سنگ می شکند. در آن لحظه هایی که مزدوران تروریست، پوزه بی شرمانه مسلسل را بر سینه جوانانمان آتش کردند، کربلایی بود گویی زمین و آسمان دوخته بود. بوی باروت با مرگ و خون آمیخته بود.
مادرانی که بی فرزند شدند، فرزندانی که بی پدر! شروه ها را ببینید بر گورهای که تن ها را فرا می خواند.
کافی است رسانه های مستقل(ظاهرا) نگاهی به فیلم ها بکنند، آنکه طرح این ترور را کشیده بود، فقط و فقط برای کشتن مردم آمده بود. آنان فقط می خواستند به مردم شلیک کنند و اگر افراد شجاع و ماموران بی نام و نشان نبودند، تا آخرین گلوله به مردم شلیک می کردند.
خاورمیانه در چنگال امپریالیسم جهانخوار به سرکردگی امریکا گرفتار است. رسانه های وابسته به سرمایه داری، واقعیت را از چشم سود آوری می نگرند.
بی بی سی و رویتر و همه رسانه های پر درآمد و پر هزینه! چه افتخاری از آزاده گی دارید که در قلب مردم ما افسرده هستید. این وضعیت اسفبار خبری، روح مان را آزرده کرده است. امیدی اگر بود نا امید شدیم. ما در ایران هستیم در خاکی که برای هر تکه ی آن سرداری سر بر زمین نهاد، صلح سرمشق این مردم بود و هست اگر چه بیداد بر ما رسید.
بیداد بزرگی روز گذشته بر این مردم بارید. خاک مرگ پاشیده شد، گویا حکام غربی و همسایگان شیخ نشین خلیج فارس، در شادی خفیه ای خنده مستانه سر می دهند.
طراحان مرگ، آیا گمان کرده اند با چنین حمله تروریستی ایران را مضمحل می کنند؟ نمی دانید، یا ندیده اید هشت سال جنگ نابرابر را؟ نمی دانید این مردم وقتی خشمگین شوند، وقتی عزادار می شوند، وقتی مظلومانه شهید می شوند، سخت و تر و آبدیده تر می گردند؟
ندیده اید جوانانی را که وقتی پا بر مین می نهادند دیگری پا بر پیکر او می نهاد تا معبر را بگشایند؟ ندیده اید جوانانی را که با یک نارنجک به زیر تانک خفته اند؟ ندیده اید دانش آموزانی که در هشت سال جنگ، ژنرال شدند و عاقبت به خاک میهن خفتند؟ بر مرزهای سراسر پر افتخار و خونین حصاری از استخوان های خود نهاده اند در حالی که هنوز ماشه تفنگ را رها نکرده اند؟
آیا تاریخ کربلا را ندیده اید؟ یکهزاره در برابر ظالمان عباسی و اموی چگونه برای حسین ابن علی (ع) مراسم عاشورایی می گیرند؟ نمی دانید جناب آقای ترامپ، خانم ترزا می، آقای مکرون و کشورهای اروپایی؛ شهادت در این مملکت فخر است نه ضعف و ترس؟
صبح روز گذشته، واقعه ای که اتفاق افتاده، جز کینه و عذاب و نفرت برای مردم ما هدیه ای نداشته است، آنکه بی تفاوت بود به شما، امروز در برابر شما سینه سپر می کند. ما آزادی شما را نمی خواهیم، در بلاد آزادگی، نان جوین می خوریم و سنگ بر شکم می بندیم و اما سر به پای شما نمی ساییم.
ما از نسل عیاران هستیم که یعقوب کینه خواه شد و گفت: دولت عباسيان، بر غدر و مكر بنا كرده‏اند، بنگريد كه با ابوسلمه، ابومسلم، برامكه و فضل سهل (با آنهمه خدمت كه به ايشان كرده بودند) چه كردند؟ و كسى مباد كه، برايشان اعتماد كند. «نقل از تاريخ سيستان»
مبارک باد این شهادت ملی و میهنی