پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛محمدتامرادی فعال سیاسی-اجتماعی در یادداشتی باعنوان:حسینی شدن یا حسینی ماندن؟ نقبی به قیام عاشورا…

حسین بن علی (ع) به تصریح پیامبر اکرم (ص) «چراغ هدایت» و «کشتی نجات» است …

یعنی اگر میخواهی در «مسیر هدایت» و سعادت و تکامل قرار گیری ، دعوت «هل من ناصر» فرزند پیامبر را «صادقانه» لبیک گو باش .

اگر میخواهی استعدادهای الهی را در خودت شکوفا کنی و «زودتر و سریعتر» به مقصد (خوشبختی واقعی) برسی ، «حسینی باش» …

اما راستی حسینی «شدن» و حسینی «ماندن» فقط به «ادعا یا برخی اعمال ظاهری» مانند مجلس روضه گرفتن و عزاداری کردن است ؟

یا لوازمی دارد و باید علاوه بر «برگزاری مراسم عزاداری» ، «هدف و مشی و مرام» حسین بن علی را در «عمل و گفتار و رفتار» خود جاری کرد ؟

آیا میشود هم «حق مظلوم» را خورد و هم عزاداری کرده و برای مظلومیت فرزند پیامبر «گریه کرد» ؟

آیا میشود «بانیِ فقر و فلاکت» مردم بود و همزمان بانیِ «سفره‌های محرّم» !؟

آیا میشود از «جوانمردی و مروت» فرزند زهرا سخن گفت و بیرحمانه «دلهای محرومین» را شکست !؟

آیا رواست که برای «ثروت اندوزی و رسیدن به قدرت» هر حرامی را مرتکب شد و در عین حال برای «غربت سرور آزادگان» جهان بر سر و سینه زد ؟

ما زمانی می‌توانیم دم از «حسینی بودن» بزنیم که همانند اهل بیت (س) ، «مردم» را «ستون دین» بدانیم نه اینکه خود را «ارباب و نماینده خدا» و مردم را «رعیت و برده» مطیع محض !!

«حسینی بودن» یعنی بدانیم که «رضایت مردم رضایت خداست»

یعنی اولویت تامین معاش و آسایش مردم بر ترویج ظواهر دینی !

«حسینی بودن» یعنی اصلاح نگاه به «دین و دنیا» و «مردم و مسولین»

یعنی «عمق معارف دین» را فهمیدن و «فرهنگ سازی» رفتار دینی با «محبت و استدلال»

حسینی بودن یعنی : بیت المال برای «زندگی آبرومندانه مردم» هزینه شود نه برای «حقوقها و املاک نجومی» مسولین و «عیش و نوش فرزندانشان» در خوش آب و هوا ترین نقاط دنیا !!

پس باید تأملی عمیق در نگرش ، رفتار و اعمال خود داشته باشیم

و با «مراقبه و محاسبه» دائما خروجی عملکرد خود (نقاط قوت و ضعف) بویژه در رابطه با مردم را «بررسی و ارزیابی» کنیم .

حکایت همچنان باقیست…..!!!