پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛سید حمید حسن زاده فعال سیاسی-اجتماعی در یادداشتی درگذشت سید حبیب سید سالاری را تسلیت گفت.

در پیام ایشان آمده است:

“بازگشت همه به سوی اوست”

دوباره دریغاگوی مردی شدیم که همواره مردانه زیست و پاک و پاکزاد بود. مردی که در امریکا و انگلیس تحصیل کرده بود اما چون” همه دل پر از مهر این آب و خاک “داشت و پدر بر پدر آریایی نژاد” بود امیدوارانه به وطن بازگشت تا دانش و اندوخته های خود را، برای سربلندی و آبادانی ایران به کار گیرد.

مردی که به شهادت دوستان و همکارانش، یکی از نخبه ترین و کارآمدترین متخصصین حوزه ی نفت، گاز و انرژی بود. مردی که در کنار همه توانایی ها و دانش خود، بسیار فروتن و شکیبا و پاکدست بود.” چو مهر و وفا بود خود کیششان/ گنه بود آزار کس پیششان” مهندس سید حبیب الله سید سالاری را می گویم دوست گرامی و برادری عزیز. پاکدستی، کاردانی و وطن دوستی اش، جهان را بر بداندیشان تنگ آورد ” و یک روز برای اینکه او را وادار به همراهی و یا سکوت کنند احضارش کردند و آزارش دادند.

فردای آن روز که برگشت گویی تمام کاخ رویاها و باورهایش را ویران کرده بودند. دیگر حاضر به کار و ماندن نشد.چمدانش را بست و با دلی شکسته و چشمانی اشک آلوده، دست و دل پاک خویش را برداشت و رهسپار دیار غربت شد.

اگر چه، این سفر غربت خیز، او را به پاس دلبستگی اش به وطن و دوستان و بستگان، آزار می داد. اما دلشکسته و سربلند رفت زیرا که، برخی، آدمی با چنین شخصیتی را برنمی تافتند و نمی تابند.

اگر چه سیاوش وار از تمام آزمونها، سربلند بیرون آمده بود.اما دریغا که افراسیابها و سودابه ها و تاریک اندیشان، تعدادشان، زیاد شده است.

او که انسان آزاده ای بود، هرگز جز در برابر آفریدگارش، تن به تسلیم و بندگی نداده بود. زیرا باور داشت که” اگر مایه زندگی بندگی است/ دو صد بار مردن، به از زندگی است” مهندس سید سالاری رهسپار غربت شد. تا دوستان و همکارانش، همواره شهادت دهند که انسان یگانه و نخبه ای برجسته و کارشناسی کارآمد بود.” همه یک دلانند یزدان شناس/ به نیکی ندارند از بد هراس” اما مهندس سید سالاری از بد بدکنشان و اهریمن زادگان، تنها از آبرویش باک داشت.

او رفت تا اینکه دیروز خبر آمد که در غربت و در فراق وطن و تمام آن کسانی که دوستشان می داشت برای همیشه چشم بر نهاد و آسمانی شد. تا برای همیشه تاریخ، مظلومیتش را فریاد کرده باشد.

جفا و ستم بزرگی که بر این فرزند نخبه و فرهیخته وطن کردند کمتر از شهادت او نبود. زیرا امید را از او گرفتند و دلش را شکستند.

او رفت تا ما باز هم سوگوار یکی از فرزندان آزاده و وطن دوست ایران زمین شویم. باور مرگ او، اگر چه هنوز هم برایم سخت و دردناک است اما،نخست باید به این سرزمین بزرگ و مام وطن تسلیت گفت که چنین فرزند پاک و وارسته ای را به زور و تزویر از او ستادند و سپس به همه خانواده و بستگان و دوستانش. یادش گرامی و نام بلندش همواره جاودانه باد.

سید حمید حسن زاده پنجم دیماه ۱۴۰۰/ تهران