پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛حسین علیخانی فعال سیاسی-اجتماعی در یادداشتی باعنوان:جشن پیروزی 

نقش رهبری امام خمینی ره  و همراهیِ  مردم  یا استقلالِ  سیاسی و جمهوریت  و تامین منافع  مردم ،کدامیک  بیشترین  تاثیر را در پیروزی انقلاب اسلامی ایران را داشتند؟ و شاید پرسشهای مداوم جوانان انقلاب ندیده این است که مگر رشد ۱۰ درصدی اقتصاد ایران  منتهی  به سال ۵۷  مردم را  با  مشکل  پیشرفت کشور مواجه کرده  بود که انقلاب کردید؟ یا ظلم و فساد حاکمیت و  فقر اکثر مردم  باعث  شد که نخبگان با امام همراهی نمایند و  انقلاب اسلامی  را عملیاتی کنند ؟ اما  چرا این سوال کلیدی هنوز وجود دارد؟ یا وابستگی همه جانبه ایران  به امریکا موجب شد تا عدم وابستگی  به دنیا  یکی از نکات حائز اهمیت انقلاب اسلامی گردد که تحلیل و دانستن آن میتواند  ما را در روند شکل‌گیری آینده ایرانِ جان ، یاری نماید البته رهبری امام خمینی  و پیروزی را هیچ کانون قدرتی در دنیا  باور نمیکرد  بهمین علت برخی سیاستمداران و چهره های شاخص دنیا  نظراتشان را اعلام کردند مثلا: تایمز لندن  می‌نویسد: «امام خمینی مردی بود که توده‌ها را  با کلام خود  مسحور کرد‌، وی  به زبان مردم عادی سخن میگفت و  به طرفدارای فقرا ومحرومان به آنها اعتماد  به نفس می‌بخشید‌، این احساس،آنها‌ را  قادر ساخت  تا هر کسیکه سر راهشان بایستد از  بین ببرند وی  به مردم نشان داد که حتی میتوان ‌در  برابر آمریکا ایستاد و نهراسید» هفته نامه آبزرور هم اعلام کرد امام خمینى مردى،همپاى پیامبران کهن است که دنیا را  به پیروى از اصول دینى دعوت کرد. پیام وى براى مردم جهان خلوص عقیده و پیروى  از سادگى در مقابل پیچیدگى و آلودگى هاى غرب بود،»هنری کسینجر ، مشاور رئیس جمهوری آمریکا در دهه ۷۰ اعتراف می‌کند: «آیت الله خمینی غرب را  با بحران جدی برنامه‌ریزی مواجه کرد‌، تصمیمات او آنچنان رعد آسا بود که مجال هر نوع تفکر و برنامه‌‌ریزی را از سیاست‌ مداران و نظریه‌ پردازان سیاسی می‌گرفت.

هیچکس نمی‌توانست تصمیمات او را از پیش حدس بزند‌ او  با  معیار‌‌‌‌های دیگری غیر از معیار‌‌‌‌های شناخته شده دردنیا سخن میگفت وعمل میکرد‌،گویی از جای دیگر الهام می‌گرفت‌.

بسیاری متفکران غربی، سیاستمداران و اندیشمندان هم نظرشان را اعلام کردند : میشل فوکو فیلسوف و از نظریه پردازان پست مدرنیزم فرانسوی که در بحبوحه انقلاب  به ایران سفر کرده بود  چشم ‌اندازهای نوینی در فلسفه، تاریخ، جامعه‌شناسی و علوم سیاسی جهان گشود.

اولین مجموعه گزارش‌ های «فوکو» به ایران و مسایل انقلاب آن اختصاص یافت وی  بر خلاف نظریه پردازان مارکسیست عقیده داشت جز  باورهای دینی هیچ عامل دیگری قدرت بسیج این چنین توده ها را نداشت  بلکه این مذهب تشیع  با تکیه بر موضع انتفادی خود توانسته این چنین بسیج سیاسی  به راه اندازد.

وی در شکل گیری انقلاب اسلامی ایران  به نقش  بی‌بدیل و محوری امام اشاره و بیان می‌کند: «شخصیت آیت‌الله خمینی  پهلو  به افسانه میزند زیرا هیچ رئیس دولتی و هیچ رهبر سیاسی حتی  با حمایت تمام رسانه های دنیا نمی تواند ادعا کند که با مردمش چنین پیوند عاطفی عمیقی دارد. پروفسور برنارد لوئیس سرشناس ترین خاورشناس یهودی تبار آمریکایی که آثارش تاکنون با ۲۳ زبان ترجمه شده  در صفحه ۲۱۴ کتاب «نفس الله، جهان اسلام و غرب: نبرد فرهنگ‌ها؟» می‌نویسد: «در سال‌های آغاز  بر پایی جمهوری اسلامی، آیین اسلام، اساس اعلام شده هویت و وفاداری ایرانیان بود.

نگارنده هم معتقد است علاوه بر این دیدگاهها  که با  محوریت امام و  مشارکت صادقانه مردم شکل گرفت ؛ اکنون با هفت عامل دیگر توانسته جامعه را از حالت تعادل پایدار  به تعادل ناپایدار تبدیل کند.

مانند: مشکلات وکمبودهای مالی و اقتصادی در سطح  ملی و منطقه ای.

دوم: احساس مخالفت و بیگانگی رو  به رشد مردم و نخبگان  با حکومت،

سوم:‌ خشم عمومی از  بی‌عدالتی و فقر و  فسادهای  سازمان یافته از  بد اخلاقی های ناپایدار مردم و مسولان.

چهارم: پیوند نخبگان ناراضی و مردم و ایجاد ائتلاف‌های مختلف روی موضوعات  مورد اعتراضی که گوش شنوایی ندارد.

پنجم: ضعف مناسبات بین المللی مناسب برای موفقیت و بیتوجهی به همسایگان ، فقر، تورم ، بیکاری و گسستهای اجتماعی و کم توجهی دولت  با مردمی که خودشان و پدرانشان خالق حماسه ۲۲ بهمن بودند.

لذا باید با تغییر وضعیت کنونی  به نظام کارکرد گرا و عملگرا  بایستی  به تولید و توزیع ثروت بین مردم بپردازد و با سیستم سازی ، دست از اقدامات نمایشی ؛دستوری و رفرمیستی بردارند زیرا  بالا رفتن انتظارات اقتصادیِ بحق مردم  با افزایش  شدید فقر و فساد و عدم عدالت اجتماعی زنگ خطری است که همه را  به  یاد انقلاب اسلامی ۵۷ میاندازد هر چند اگر در بُعد قدرت و پیشرفتِ قبل و بعد انقلاب را  بررسی کنیم در میابیم :

در بُعد صنعتی قبل انقلاب در رتبه ۶۶  و اکنون رتبه ۱۹ جهان.

در بُعد نظامی قبل از انقلاب وابسته به امریکا  اما اکنون رتبه ۶ جهان.

در بعد پزشکی رتبه ۴۳ جهان و الان رتبه ۱۰ جهان

در  بعد  کشاورزی رتبه ۳۰ جهان و الان رتبه ۱۰ جهان .

در بُعد هوافضا جایگاهی نداشتیم و الان رتبه ۸ جهان

در بُعد نانو تکنولوژی جایگاهی نداشتیم و الان رتبه ۳ جهان

در بُعد ساخت تجهیزات نظامی و دفاعی وابسته به امریکا بودیم و الان رتبه ۶ جهان در تولید موشک و زیردریایی

در  بُعد اختراعات رتبه ۹۵ و الان رتبه سوم جهان

در تولید علم جایگاهی نداشتیم و الان رتبه ۴ جهان

در بسیاری حوزه ها مانند: راه و ریل و مسکن و تولید انرژی و صنعت رادیوداروهای پزشکی و… جزو ده کشور بزرگ  جهان هستیم.

در سایر ابعاد هم مانند: تولید و انتقال انرژی و نفت و گاز و پتروشیمی بالاترین رتبه ها را در جهان داریم که هر کدام ظرفیتی  بینظیرند اما علیرغم تلاشهای بیشمار چهل ساله و بالاخص پس از جنگ ورق برگشت و دستاوردها  نتوانستند  تاثیر و تغییراتِ  مثبتی  بنفع مردم و منافع ملی پایدار ایجاد کنند و بیشترین تاثیر  بر رشد  مفسدان گذاشته و مردم را  فقیرتر نموده اند تا عده ای خاص مانند  فرعون زندگی کنند و اکثریت جامعه منتظر باشند، لذا  ناکارآمدی دولت ها و عدم سیستم سازی موجب شده تا  پس از ۴۳ سال، باز هم رهبری از مسولین اقتصادی کشور انتقاد و نقشه راهبردی  صنعت و هدایتِ  مدیریتی را  بخواهند گویا تا کنون دولتها  بدون نقشه همه چیز و  صنایع ایران را  به نابودی کشانده اند؟

این واقعیت تلخ  ناکارآمدی آنانی است که بجای مسولیت پذیری و کار برای مردم و ارتقای توان کشور هنوز هم  بفکر منافع شخصی خود  بوده و نمیدانند  تا زمانی که مردم تغییر و عدالت را  نبینند هر پیشرفت و جشنی  برایشان شیرین نخواهد بود و تا تبعیض و فساد و کاخهای اشرافی اکثر مسولان و آقازاده های مفسد، دستشان از سفره مردم  کوتاه نشود این عصبانیت جامعه را متضرر خواهد کرد  بالاخص با رفتار امثالِ  نمایندگان  مجلس انقلابی که خود را تافته جدا بافته  میدانند تا مثلا: فیش حقوقشان را از مردم کتمان کنند« همه در برابر قانون برابرند بجز نمایندگانی که قانون گذارند ؟» هر چند دل  ما و دلسوزان جامعه همچنان در گرو عشق به ایران و نظام،این جشن پیروزی انقلاب  را  هنوز هم  شیرین میداند و ۲۲ بهمن را  نمادِ  شاخص استقلال و جمهوریت نظام و شهدا  میدانیم  و  به مسولان توصیه میکنیم تغییر در استراتژی و راهبردهای کلان و  کسبِ رضایت مردم را جدی بگیرند.