پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

به گزارش خبرگزاری زاگرس نشینان؛محمد کیانوش راد نماینده‌ی مردم اهواز در مجلس ششم و فعال سیاسی اصلاح طلب، به مناسبت چهلم درگذشت عبدالرضا حیاتی یکی از هنرمندان دفاع مقدس، در یادداشتی به یادعبدالرضاحیاتی نوشت: اولایق شهادت بود.

امروز خبر را شنیدم. چهل روز از درگذشت هنرمند متعهد و دردآشنای جنوب، عبدالرضا حیاتی گذشت. در حالی که در بند گرفتار بودم و بی خبر از حوادث پیرامون، عبدالرضا از بند جهان رهایی یافت.
خبر را امروز، برادر عزیزم چوپان داد.

هنوز اسم و یاد عبدالرضا، بر نام نمایشگاه آثار خط- نقاشی‌های محمد چوپان و متن‌های کوتاه او بر تابلوهای چوپان می‌درخشد. عبدالرضا حیاتی را، اما تنها درپشت ِمتن های نوشته بر تابلوها می توانی بیابی.

او آرام و نجیبانه و سربزیر و بی هیاهوهای رایج هنرمندانه می‌آمد و می‌رفت. قبل از آمدن، رفتنش را می‌دیدی.

عبدالرضا، انزوایی خودخواسته را برگزیده بود، اما، این «پیشکسوت جهاد و شهادت» را، در پیچ و خم‌های روزمره زندگی به فراموشی سپرده بودند.

عبدالرضا حیاتی، هنرمندِ دردآشنای جنوبی را دقیقا چهل سال پیش و در همکاری با کارنمایشی «پل» به کارگردانی برادر عزیزتر از جان و یار و همراه عبدالرضا حیاتی، محمد جمالپور شناختم. نمایش «پل»، در تالارِ نمایش شهرداری آن زمان به روی صحنه رفت. شهید حسین علم الهدی و صادق آهنگران هم نیز در آمد و شد بر سر تمرین گروه نمایش بودند. شهید اندیشه و عمل حسین با دقت و اشتیاق راهنمایی‌ها و نقطه نظرات ِ خویش را برای بهتر شدن نمایش عرضه می‌کرد.

زنده یاد حسین پناهی، کار خویش را از نمایش پل آغاز نمود و در این نمایش نقشی محوری برعهده او‌ بود. یادش گرامی.
بعدها در مسجد فاطمیه کیان پارس، با الهام از عبدالرضا حیاتی، نمایش «پس نون ما کجاست خدا» را نوشتم و در جشن نیمه شعبان به اجرا درآمد.

شخصیت عبدالرضا ازنظر عمقِ فکری و انزوا گراییِ خودخواسته و فرار از شهرت و دیده نشدن، تا حد زیادی با حسین پناهی نزدیک بود.
حیاتی روحی لطیف و سرشار از مهر و دوستی داشت. حُجبی کودکانه نگاهش را از تو می‌ربود و چون طفل ملکوت آسمان‌ها را می‌یافت.

او همره شهیدان و لایق شهادت بود، روح بلند او در کنار یاران شهیدش در آرامش ابدی باد.

روح اش شاد و یادش مانا باد

۱۰ بهمن ۱۳۹۸