پایگاه خبری تحلیلی زاگرس نشینان

زاگرس نشینان؛یادی کنم از گذشته و زمانی که قیمت ها در دولت نهم و دهم چند درصد بالا میرفت تمامی فعالان اصلاح طلب که به روزنامه ها دسترسی داشتند با تمام توان از حقوق مردم دفاع میکردند اما امروز مارا چه شده که برگه های فروش کلیه  و قرنیه چشم و فروش کودک با برگه تبلیغ فست فود برابری میکند و میبینیم و صدایی از ما بلند نمیشود؟
وضعیت اسف بار خرید مواد اولیه و ضروری برای هر طبقه سنی مختلف چنان گلوی اقشار جامعه را میفشارد و مردم را محتاط کرده به جیره بندی اجباری خودخواسته که گویی قرار است اخرالزمان فرا برسد اما دوستان اصلاح طلب ما دم بر نمی اورند جز عده انگشت شمار
بعضی اقات در عکس ها و فیلم هایی که در فضای مجازی منتشر میشود دوستان اصلاح طلب مرکز نشین که بازنشسته نیز هستند به گونه ایی با خدم و حشم بین هم حزبی های خود در شهرستانها دیده میشوند که گویی رییس جمهور یک کشوری هستند و میان مردم آمده اند و باید از نظر جانی محافظت شوند
این گونه رفتار از کجا شکل گرفته و سرچشمه آندچیست؟

این رفتار  جز بدلیل اتصال به هم حزبی هایی که در قدرت ایجاد شده
وقتی به مجلس نگاه میکنیم میبینیم باز همین افراد موثر در ورود نمایندگان در لیست امید بوده اند

وقتیکه نمایندگان مجلس و شورای شهر یک طیف نزدیک به اصلاحات اول بایستی نظر مثبت دالان های امتیاز دهی را رد بکنند تا در لیست قرار بگیرند تا شاید بخاطر اقبال مردم به جریانمان انها به مجلس ورود کنند دیگر جسارت و شجاعت آنرا نخواهند داشت که در این چهار سال وزرا را نسبت به وعده های رییس جمهور پاسخگو کنند یا وزرا را استیضاح کنند و فقط جریان سال آخر مجلس به اذهان میرسد

این وضعیت جریان اصلاحات را تبدیل کرده به جریان چند خانواده که با استفاده از رانت سببی و نسبی به هسته نزدیکان رهبر اصلاحات  به مجلس نماینده بی جسارت بنام اصلاح طلب و به دولت وزیر بنام اصلاح طلب امتیاز ده به استان استاندار بله قربان گو بنام اصلاح طلب این خانواده ها بوجود آورده که بعد همین خانوادها از دولت سایه برای مردم میگویند در صورتیکه دولت سایه خود آنها هستند
همین خانواده ها از روحانی و هیئت دولتش انتقاد نمیکنند چون انتقاد از آنها انتقاد از خودشان است

مگر غیر از این است که باید جانمان فدای ملت باشد پس چگونه شده آبرویمان فدای قدرت شده است؟
شاید با حمایت همه ارگانها و دستگاه ها شاهد یکی از کم فروغ ترین مجلس ها و دولت ها ی بعد انقلاب هستیم زیرا با کنار گذاردن سیل عظیمی از جوانان دانشگاهیان زنان و زحمت کشان اصلاحات که عده ایی که از آنان ژن خوب سهمیه انقلاب خود را  بزرگان اصلاح طلب لیست های استان ها بسته شد و به مردم معرفی شد.

من امروز میترسم از ترازوی مردم برای سنجش خودمان میترسم که اصلاحات اصیل را نیز با تصمیم گیران امروزش اصلاحات در یک ترازو قرار دهند و همه زحمت کشان را در یک ظرف با استمرار طلبان یکی کنند استمرار طلبانی که نه از دیروز و امروز بلکه از روز اول پیدایش اصلاحات حضور داشتند اما امروز نیت آنها آشکار شده .

باری دوستان و بزرگانم در جریان اصلاحات که امروز با مواجهه با وقایع اجتماعی اقتصادی سکوت پیشه کرده اند و فقط در یومی که خبر بدی به ما میرسد عرض تسلیتی میکنند و گویی سِحر شده اند و واقعیت های جامعه را نمیبینند که کارگری که حقوقش زیر یک میلیون است و آنرا هم شش ماه نگرفته معلمان با شرفی که باید دو شیفت کار کنند تا قوت یومیه خود را تهیه کنند نمیبینند اما در روزهایی که سَلَف جناب اقای روحانی تا قیمتی تکان میخورد یا با دانشجوی برخورد میشد همه یکصدا به نقد و بررسی و یا تریبون شدن مردم بی تریبون میشدند

امروز آیا باور کنم آن مردم داری ها از روی سیاست ورزی بود برای کسب رای در آینده یا واقعا احقاق حق مردم دغدغه بزرگان و سروران بنده بوده؟

از ابتدا تا انتهایش را مابین امید و فریب  یا کتک و نا امیدی باشد

کسانی که سعی داشتند صرفا محترم باشند نه محبوب و در دید و از حق بگویند کجا رفته اند

بعنوان کوچکترین عضو از اصلاحات دوباره عاجزانه میخواهم به خویشتن باز گردیم

محمد سلطانی
فعال اصلاح طلب